بیا یک صفحه کاغذ بردار.یک میلیون نقطه روش بکش.
شوخی نمی کنم. تو بیا امتحان کن ببین همین یک میلیون
نقطه کوچولو، چقدر وقت از تو می گیرد. حتی اگر
خیلی سریع بخواهی این نقاط را رسم کنی، بازهم دست
کم، 90 ساعت(!)وقت مبارکت را می گیرد. 90 ساعت
کم است؟
حالا بیا تا یک میلیارد بشمر. تقریبا هر ثانیه، یک عدد
را می توانی بگویی و بنابر این اگر بخواهی تا یک میلیارد
بشمری، 31 سال زمان نیاز داری. 31 سال کم است؟
حالا بیا تعداد کهکشان های کشف شده را با این اعداد
مقایسه کن. نگفتم بیا ستاره ها را بشمار.نه! کهکشان ها
را بشمار. این احتمالا راحت تر از شمارش ستاره هاست.
تعداد کهکشان های کشف شده تا به امروز، بیش از 120
هزار میلیارد است. یعنی: 000/000/000/000/120....
خب! به نظر تو شمارش این مقدار از کهکشان ها چقدر از
عمرت را می گیرد؟ خیلی خیلی زیادتر از آنچه فکرش
را بکنی....
نمی خواهم توی اعداد غرقت بکنم. فقط می خواهم عظمت
"هستی"را برایت ملموس کنم. و تازه همه ی این ها
مال آسمان اول است. از امام صادق "علیه السلام"پرسیدند آسمان
دوم چقدر بزرگ تر از آسمان اول است، فرمود: مثل یک
حلقه انگشتر در بیابانی وسیع...
و تازه ، این ها همه عالم ماده است. عالم ملکوت را هم
بگذار به حساب.و حالا "جهان هستی" را توی ذهنت
بیاور. ببین این ذات خدایی که ما توی همه سالهای
مدرسه، به عنوان یک وجود بی نهایمت می شناختمیش،
کجای این همه اعداد است. ما فوق همه ی همه ی همه ی
این هاست.
قرآن می گویدکه خدا بر تنام این "جهان هستی" مسلط
است و هیچ چیزی دور از علم خدا نیست.هر برگی که
می افتد...هر صدایی که بلند می شود... هرحرکتی که
شکل می گیرد. در نهان خاک یا در اوج افلاک... حالات
مردگان در برزخ و همزمان وضعیت یک نوزاد درحال تولد.
خدا از غم های توهم آگاه است. از تردیدهایت... از همه
احساساتی که در تو جمع است... خدا، همه ی تورا می بیند
رفیق!
با اجازه سرکارخانم "سیده زهرا برقعی"
نویسنده محترم کتاب "نامه های یواشکی"
رمضان آمده یاران همه بیدارشویم
